Anılar acıtır.
Hele ki gerçekten hoşlandıysan ve ona eşdeğer bir kalp daha bulamadıysan...
Geriye döner resimlerine bakarsın. Ve onun mutlu olduğunu görünce daha da çok için acır.
Mutlu olmasına sevinirsin ama senin mutsuzluğun burnunun direğini sızlatır.
Yoo hayır, onun mutsuz olmasını istersin!
Sürekli seni düşünmesini, seni terkederek yaptığı yanlışı her an iliklerinde hissetmesini; nasır gibi batmasını... Ama onun umurunda bile olmadığını görünce bir kez daha batar gözbebeklerine dikenler.
Bir kez daha yanar avuç içlerin.
İşte bu elinden hiç birşey gelmemesi, kısaca çaresizliğin en koyu tarifidir.
Sevindim onun adına dersin ve bu en büyük yalanlardan biri oluverir.
Anılar acıdır. Ve onları silemezsin.
0 yorum:
Yorum Gönder