motif etkinliği grubumuzdakilerle her ay bir kitap okuyoruz. gecen ayki kitabımız bu kitaptı.
Kısa kısa hikayelerden oluşuyor.
Tadımlıktı.
Zevkliydi.
Son hikayenin de memleketimden bir hikayeyle bitmesi de beni keyiflendirdi açıkcası:)
"Dede?..." dedim,"Bakele ne demek?"
Anlattı.
"Canım" demekmiş.
Ve "Aşkım" ve "Bir tanem" ve " Her Şeyim" ve "Ömrümün Varı" ve "Gözümün nuru" ve "Kalbim" ve "Işığım" ve daha yüz binlerce güzel söz,güzel ses demekmiş.
İlk "canım" demek istediğindenar etmiş dedem."Hanım" dese "malım" demiş gibi olur diye korkmuş, "Vesile" dese çok resmi,soğuk.Ama kendinden tarafa bakmasını istiyormus,onu görmesini,onun içini,yüreğini,sevdasını fark etmesini istiyormus;anlatacak,dökülecek,gerekirse ağlayacakmış."Baksana" dese olmaz, "Bak hele..." demiş,devamını getirebilecekmiş gibi.
Bakele dönüp bakmış.
Dedem bütün söyleyeceklerini unutmuş,öylece kalmış.
Beklemiş beklemiş Bakele, gülümsemiş,dedemin elini tutmuş,bakmış ki dedem yutkunup duruyor, "Anladım İbrahim..."demiş."Anladım...Sen bana Bakele de bundan sonra,ben anlarım senin ne demek istediğini."
Aşk,aşık olduğunla yekvücut olmakmış.
Öyle dedi dedem.
0 yorum:
Yorum Gönder